தூரத்தில் பொன்னேரியும் அதையடுத்த மலைப்பிரதேசத்தையும் தவிர வேறோன்றும் அவன் கண்களுக்கு புலப்படவில்லை. தனது நீண்டதூர ஆராய்ச்சியில் மூழ்கியிருந்த கருணாகரனுக்கு யாரோ வருவதை உள்ளுணர்வு உணர்த்தினாலும் அதையெல்லாம் சட்டை செய்யாமல் வைத்த கண் வாங்காமல் பொன்னேரியை துருவி துருவி பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.
” என்ன தேவரே, அரண்மனை நந்தவனத்தின் அழகிலேயே மயங்கிவிட்டால் எப்படி. அதற்குறியவரின் அற்புதங்களை காணவேண்டாமா?” என்று கேட்டபடி அவனைத் தீண்டினாள் வாசுகி. கருணாகரன் அவசரமேதுமில்லாமல் திரும்பினான்.
அவள் குறிப்பிடுவது சாளுக்கிய மகாராணி அம்பிகாதேவியைப் பற்றித்தான் என்பது தெரிந்திருந்தும் “ என்ன சொல்கிறாய் வாசுகி. நீயா இந்த நந்தவனத்துக்குறியவள்? “ என்று அவளை சீண்டினான்.
“ ஹ்ம்ம். அத்தனை பாக்கியம் எனக்கு இந்த பிறவியில் இல்லை தேவரே. ஆனாலும் சாளுக்கிய மகாராணிக்கு முன் இந்த முரட்டு லிங்கம் என் யோணியில் சென்றதுவே நான் இந்த பிறவியில் செய்த பெரும் பாக்கியம் “ என்றவளின் பெரும் கொங்கைகள் பெருமூச்சினால் விம்ம நீண்டு தொங்கிக்கொண்டிருக்கும் அவனது தோலாயுதத்தை பற்றினாள். காலைபொழுதிலேயே தண்டுக்கு கிடைத்த ஸ்பரிசத்தில் அதுவும் எழ ஆரம்பித்தது.
” தொட்டதுமே இந்த நாகம் சீற ஆரம்பித்துவிட்டதே. இப்போது அதற்கெல்லாம் சமயம் இல்லை. நீங்கள் ஸ்னானத்தை முடித்துவிட்டு வாருங்கள். உங்களுக்காக பெரிய விருந்து காத்திருக்கிறது “ என்றவள் அவன் தோலாயுதத்தை விட்டுவிட்டு தள்ளி நின்றாள்.
“ எதுவாக இருந்தாலும் இரவில் தானே வாசுகி. இப்போது என்ன அவரசம் “ என்று கருணாகரன் அவளை தன் வசம் இழுத்தான்.
“ கேளிக்கைகளும் காம களியாட்டங்களும் இரவில் நடப்பதுதான் உலக மரபு. ஆனால் சாளுக்கிய மகாராணியின் அரன்மனையில் எல்லாமே வித்தியாசமானது தேவரே. இங்கு களியாட்டங்கள் முற்பகலில் தான் நடக்கும். “ என்றவள் அவனை விட்டு விலக மனமில்லாமல் அப்படியே நின்றாள்.
கருணாகரன் எண்ணங்கள் வெகு வேகமாக சுழன்றன. அம்பிகாதேவியை புணரும் முன்பு ஒரு முறை விந்தை வெளியேற்றிவிட்டால் நீண்ட நேரம் தாக்குப்பிடிக்க முடியுமென திட்டமிட்டவன் வாசுகியின் மேல் கச்சையை முரட்டுத்தனமாக களைந்து, விம்மிய கொங்கைகளை கசக்கிப் பிழிந்தான். இன்னும் இரண்டு நாழிகையில் இவனை மகாராணியிடம் கொண்டு செல்ல வேண்டும். இவன் நேரடியாக புணர ஆரம்பித்தாலும் ஒரு நாழிகையாவது ஆகுமே என வாசுகி பயந்தாள்.
“ வேண்டாம் தேவரே நாழியாகிறது. தாமதித்தால் மகாராணியின் கோபத்துக்கு ஆளாக வேண்டியிருக்கும் “ என்று எத்தனையோ கெஞ்சியும் கருணாகரன் விடுவதாக இல்லை. இதுவே தனக்கிருக்கும் கடைசி சந்தர்ப்பம். இனிமேல் இவனிடம் கலவி கொள்ள வேறு சமயம் கிடைக்காது என்பதால் இறுதியில் அவளும் இணங்கினாள்.
அவளை சாரளத்தின் பக்கம் சுவற்றில் சாய்த்து நிறுத்தியவண்ணம் ஒற்றைக்காலை கையில் ஏந்திக்கொண்டு தண்டாயுத்தை யோணிக்குள் நுழைத்தான். ஒற்றை உந்தலில் தண்டு முழுவதும் அவளின் யோணிக்குள் புகுந்துகொள்ள ’நச்’சென்று இடித்தான்.
வாசுகிக்கு பஞ்சனையில் புணர்வதைவிட இப்படி கடினமான சுவற்றில் சாய்ந்து புணருவதில் பேரின்பம் கிடைத்தது. கற்சுவரே அதிரும்படி கருணாகரன் அதிவேகமாக அவளின் தேன்கூட்டில் செங்கோலை செருகி எடுத்தான்.
“ தேவரே, என் யோணி பெரும்பாக்கியம் செய்திருக்க வேண்டும். அம்மா.. இப்படி ஒரு புணர்ச்சியை இனி நான் என்று அனுபவிப்பேன். கொல்லுங்கள் .. உங்கள் தண்டாலேயே என்னை கொல்லுங்கள் “ என்று பிதற்றிக்கொண்டே அவன் கழுத்தினை வளைத்துப்பிடித்து யோணியை புடைத்துக்காட்டினாள்.
“ உன்னைப்போல ஒருத்தியை இது வரை நான் புணர்ந்ததுமில்லை. இனி புணரப்போவதுமில்லை வாசுகி. உன் யோணிக்கு இணையாக இப்பூலகில் எந்த யோணியும் கிடையாது “ என்றவாறு அவளை உசுப்பேற்றியவண்ணம் விரைவாக விந்தை வெளியேற்ற வேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன் தன்னை கட்டுப்படுத்தாமல் வேகமாக புணர்ந்தான்.
நேரம் ஆக ஆக வாசுகி இருமுறை உச்சமடைந்து மதன நீரைச் சுரந்தாள். சுவற்றில் ஒட்டியிருக்கும் வாசுகியின் பிட்டம் வலியெடுத்ததேயன்றி கருணாகரனின் தண்டு அயர்வதாக இல்லை. வாசுகிக்கு பயமெடுத்தது. “தேவரே, இது சரியாகாது. என் ஆசனத்தில் புணருங்கள்“ என்றவள் மஞ்சத்துக்கு சென்று குனிந்து நின்றாள். வீணையின் குடங்களைப்போல பருத்த பிருஷ்டங்களை விரித்த கருணாகரன் சுருங்கியிருந்த ஆசனப்புழையில் உமிழ்ந்துவிட்டு தண்டை உள்ளே நுழைத்தான். கடுமையான எதிர்ப்புக்கு பின் அவளின் பின்புழை தண்டை உள்ளே செல்ல அனுமதித்தது.
யோணியை விட ஆசனப்புழை மிகவும் இறுக்கமாக இருந்ததால் அவனும் அதிவேகமாக இடி இடியென்று இடித்தான். நீண்ட புணர்ச்சியினாலும், அதீதமான இறுக்கத்தினாலும் கருணாகரன் உச்சமடையும் நிலைக்கு போக தண்டை வெளியே எடுத்தான். வாசுகி அதை வாயில் வாங்கிக்கொண்டு ஆழமாக சுவைக்க கெட்டித்தயிர் போல விந்துக்குழம்பு சூடாக அவள் வாயில் பாய்ந்தது. தேவாமிர்தமே கிடைத்தது போன்று வாசுகி அதனை சப்பிச்சுவைத்து விழுங்கினாள்.
அப்போது இரண்டு பணிப்பெண்கள் வாசலில் நின்றிருந்தார்கள். வாசுகி ஆடைகளை அணிந்துகொண்டு அங்கிருந்து வெளியேறியதும் கருணாகரன் காலைக்கடன் மற்றும் ஸ்னானத்தை முடித்துகொண்டு வந்தான். இடையில் சிறு கச்சையை மட்டுமே உடுக்கவைத்து அவனை அழைத்துச் சென்றார்கள். அந்த அறைக்கு வெளியே இருந்த நீண்ட கற்சுவரில் ஒரு பாதை திறந்திருந்தது. அதனூடே உள்ளே சென்றதும் முன்பு பெரிய மண்டபம் விரிந்தது.
மண்டபத்தில் சாரளம் ஏதுமில்லாமல் இருந்தாலும் எங்கும் பெரிதாகவும் சிறிதாகவும் பல வகையான தீபங்களும், பாவை விளக்குகளும் அந்த மண்டபத்தையே ஜொலிக்க வைத்துக்கொண்டிருந்தன. பணிப்பெண்கள் அவனை ஓர் மஞ்சத்தில் அமர வைத்துவிட்டு போனார்கள். கருணாகரன் சுற்றிலும் நோக்கினான். மண்டபத்தின் ஒரு புறம் சிறிய தடாகம் ஒன்றிருந்தது. பளிங்குக்கற்காளால் கட்டப்பட்டிருப்பாதாலும் நீரில் பல வண்ண மலர்கள் மிதந்து கொண்டிருந்ததாலும் அந்த தடாகம் விளக்குகளின் வெளிச்சத்தில் வர்ணஜாலங்களை காட்டியது.
அதனருகே பெரிய மஞ்சமும் பஞ்சனையும் கிடந்தன. அந்த மஞ்சத்தில் பதித்திருக்கும் நவரத்தினங்களுக்கு விலை கொடுக்க சோழ அரசால் கூட முடியாது என்றெண்ணி வியந்தான் கருணாகரன். இதில் தான் தனக்கும் மகாராணி அம்பிகாதேவிக்கும் கலவி விளையாட்டு நடக்குமென்று திட்டமாக நம்பினான். மண்டபம் முழுவதும் மலர்கள் தூவப்பட்டு வாசனை திரவியங்கள் தெளித்திருந்ததால் மனதை மயக்கும் மன்மத வாடை அவன் உள்ளத்தில் காமனை தூபம் போட்டு எழுப்பியது.
இப்படி அவன் வியந்து கொண்டிருக்கும்போதே முன் வாயில் வழியாக ஒரு பெண் வந்தாள். வந்தவளுக்கு பருவம் பதினெட்டுக்கு மேல் இருக்க முடியாது என்பதை கருணாகரன் நொடியில் புரிந்துகொண்டான். அவளின் அழகும் வணப்பும் அவனை உன்மத்தம் கொள்ள வைத்தன.
அவளது மேல்கச்சை மிகவும் மெல்லிய துணியாதலால், பருவ மொட்டின் காம்புகள் கருஞ்சிவப்பாக குத்திட்டு நின்றன. இடையில் ஒரு சான் அளவுக்கு மட்டுமே மறைக்கும் படி சிறிய துணியைச் சுற்றியிருந்தாள். இப்படிக்கூட பெண்கள் ஆடையணிவார்களா என்று கருணாகரன் வியந்தான். வந்தவள் கருணாகரனை வணங்கிவிட்டு ” வீரரே, நான் உங்களை மகிழ்விக்க நடனமாட வந்துள்ளேன் “ என்றாள்.
“ நடனமெல்லாம் இருக்கட்டும் இப்படி என் அருகில் வா பெண்ணே.! “ என்றதும் ” தங்கள் சித்தம் வீரரே “ என்றவள் அவனது காலடியில் மண்டியிட்டாள்.
“ உன் பெயர் என்ன பெண்ணே. நீ நடன மங்கையா “ என்று கேட்டான்.
“ என் பெயர் ராதை. நான் உங்களுக்கு மட்டுமே நடனமாடுவேன். மகாரணி இன்னும் சிறிது நேரத்தில் வருவார்கள் அதுவரை உங்களை மகிழ்விக்க உத்தரவு “ என்றாள்.
“ என் மகிழ்ச்சி நடனத்தில் இல்லை ராதை. உன்னிடம் தான் இருக்கிறது “ என்றவன் அவளை இழுத்து மார்பில் அனைத்தான். அவனின் எதிர்பாராத செயலினால் ராதை மருண்டாள்.
பூப்பெய்த நாள் முதலே ஆண் வாடை படாமல் அரன்மனை கன்னி மாடத்தில் வளர்க்கப்படும் பல பெண்களில் ராதையும் ஒருத்தி. அந்த வகை பெண்களுக்கு காமத்தையும் கலவியையும் காண மட்டுமே அனுமதியுண்டு. ஆனால் அனுபவிக்க அனுமதியில்லை. மகாராணி கலவி புரியும் போது இவர்களை அருகில் வைத்துக்கொள்வாள்.
அவளின் கலவியாட்டத்தைக் கண்டு இப்பெண்கள் சுய இன்பம் செய்து கொள்ளவும் வாய்ப்புணர்ச்சி செய்யவும் அனுமதிக்கப்படுவார்கள். அது சமயம் அப்பெண்கள் எழுப்பும் காம ஒலிகளை கேட்டபடியே கூடல் கொள்வது அம்பிகாதேவின் காம களியாட்டக் கலைகளில் ஒன்று. இருபது வயதை கடக்கும் பெண்கள் கன்னிமாடத்திலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டு பணிப்பெண்களாக நியமிக்கப்படுவர். அதன் பின்னர் அவர்கள் விருப்பம் போல நடக்கலாம்.
இப்படிப்பட்ட பெண்களில் ஒருத்தியான ராதைக்கு முதல் முதலாக கருணாகரனின் ஸ்பரிசம் பட்டதும் உணர்ச்சிகள் கொந்தளிக்க ஆரம்பித்தன. அவனின் கட்டுலை இறுக்கி அனைத்துகொண்டு கொங்கைகளை அவன் மார்பை கிழிப்பது போல அழுத்தினாள்.
கருணாகரன் அவளின் செவ்விதழ்களை சுவைத்துக்கொண்டே உடல் முழுவதும் தீண்டி அவளை உணர்ச்சிப்பிழம்பாக மாற்றிக்கொண்டிருந்தான். அவன் தீண்டிய இடமெல்லாம் ராதைக்கு காமத்தனல் எரிய இடையில் கைவிட்டு அவன் தோலாயுதத்தை பற்றி இறுக்கினாள்.
கோபுரக் கலசம் போல குத்தி நிற்கும் இளம் குறுத்துக்கொங்கை ஒன்றை கருணாகரன் சுவைக்க ராதை தன் யோணியை அவன் தொடையில் தேய்த்தாள். சுருள் சுருளாக முடி மண்டியிருக்கும் தொடையில் யோணிப்பிளவு உரசியதால் ஏற்பட்ட உணர்ச்சி வேகத்தில் ராதை தன்னை மறந்து “ம்ம்ம்ம்ம் ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ் ம்ம்ம்ம்ம் ம்ம்ம்ம்ம் அய்யோ . ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்” என்று சப்தமாக காம ஒலிகள் எழுப்பவே கருணாகரன் வெறி கொள்ள ஆரம்பித்தான்.
ராதையின் யோணிச்சூடு அவன் தொடையினை சுட்டெரித்தது. கொங்கைகளை சுவைத்துக்கொண்டே பின்புற மேட்டினை பற்றிப் பிசைந்தான். அவளின் பிளவில் வழிந்த மதன ரசம் இவன் தொடையினை ஈரமாக்க, ராதையின் கால்களை தனது தொடைகளின் இருபுறமும் தொங்கவிட்டபடி தன் மடியில் அமர வைத்தான்.
அவன் தண்டாயுதம் முழு விறைப்பில் எழுந்து வயிற்றுப்பக்கம் தூக்கி நின்றதால் அவளின் யோணிப்பிளவு சரியாக தண்டின் நீளவாக்கில் பதிந்தது. இருவரின் சிற்றாடைகளும் விடைபெற்று நிலத்தில் வீழ்ந்துகிடந்தன. ராதை எதையும் சிந்திக்கும் நிலையில் இல்லை. முதல் முதலாக ஆணின் தண்டு யோணியில் உரசியதால் இடையை மேலும் கீழும் அசைத்து பிளந்துகொண்டிருக்கும் யோணியை செங்கோலில் வேகமாக தேய்த்தாள்.
“ வீரரே, மகாராணி வருவதற்குள் என்னை புணர்ந்துவிடுங்கள். என்னால் இனியும் தாளமுடியாது “ என்றவள் தண்டடைப்பிடித்து யோணி வாசலில் வைத்தாள். இவளின் சின்னஞ்சிறு யோணிக்குள் தன் தண்டு நுழைந்தாள் இவள் தாங்குவாளா என்று கருணாகரன் வியந்துகொண்டே தண்டை நுழைக்க முயன்றான்.
“ போதும் நிறுத்து “ என்றொரு குரல் கணீரென்று அந்த மண்டபத்தில் எதிரொலித்தது.
விசையால் உந்தப்பட்டதை போல ராதை சட்டென்று எழுந்து நின்றாள். கருணாகரனின் தோலாயுதம் வெட்டப்பட்ட நாகத்தில் உடலைப்போல துடித்துக்கொண்டிருக்க குரல் வந்த திசையை நோக்கினான். அங்கே சாளுக்கிய மகாராணி அம்பிகாதேவி சர்வ அலங்காரத்துடன் மோகனச் சிலையாக நின்றுகொண்டிருந்தாள்.
ராதையின் உடல் நடுங்கியது. ஆனால் கருணாகரன் மட்டும் அசையாமல் அமர்ந்திருந்தான். ’இந்தச் சூழலில் வழக்கமாக எவருக்குமே தண்டு துவண்டிருக்கும். ஆனால் இவனுக்கு மட்டும் எப்படி அதே விறைப்போடு நிற்கிறது. இன்னும் சற்று தாமதித்திருந்தால் இந்த துவழாத் தூணை என் பிளவா குகைக்குள் விட்டிருப்பேனே’ என்று ஏக்கமுடன் பார்த்தாள் ராதை.
தன்னைப் பார்த்ததும் எழுந்து நிற்கவேண்டியன் தண்டினை மட்டும் நிமிர்த்திக்கொண்டு அமர்திருக்கிறானே என்று அம்பிகாதேவியும் வியந்தாள். உண்மையில்; அவன் அசையாமல் அமர்ந்திருந்த காரணம் கர்வமல்ல. அம்பிகாதேவியின் நீலமணிக் கண்களும் அவளின் ஈடுஇணையில்லாத அழகும் அவனை அசையாமல் அடித்துவிட்டன என்பதே உண்மை.
“ வீரரே, சாளுக்கிய மகாராணி அம்பிகாதேவியை வணங்குங்கள் “ என்று அவளுடன் வந்த பெண்ணொருத்தி இறைந்த பின்னரே கருணாகரனுக்கு சுரனை வந்தது.
மகாராணியின் பின்புறம் மேலும் மூன்று பெண்கள் உடலில் ஆடையேதுமில்லாமல் நின்றிருந்தார்கள். இவர்களும் ராதையைபோலவே இளங்கன்னிகளாகவே இருந்தார்கள். கருணாகரன் மஞ்சத்தை விட்டு எழுந்து மகாராணியை வணங்கிவிட்டு அவசரமாக தன் இடைக்கச்சையை தேடினான்.
இரும்பினால் செய்ப்பட்ட உலக்கை போல நீண்டுகொண்டிருந்த தோலாயுதத்தை கண்டு அம்பிகாதேவியும் அசந்தே போனாள். நாற்பதாண்டுகளில் இப்படி ஒரு ஆணுறுப்பை அவள் கண்டதேயில்லை. மெல்ல நடந்து செயற்கை தடாகத்தின் அருகிலிருக்கும் மஞ்சத்தில் அமர்ந்தாள். கருணாகரன் இடைக்கச்சையை கட்டிகொண்டு அவளை நோக்கினான். அருகிலிருக்கும் இளம்பெண்களை விட நாற்பதை கடந்த அம்பிகாதேவின் உடலுக்கே அழகும் வணப்பும் அதிகம் என்றே தோன்றியது. இவ்வளவு பெரிய தனங்கள் எப்படி சற்று கூட சரியாமல் குத்திட்டு நிற்கின்றன என்ற ஆரய்ச்சியில் அவன் கண்கள் இறங்கின.
கருணாகரனின் பார்வை தன் கொங்கைகளை துளைப்பதை உணர்ந்த அபிகாதேவிகூட சற்றே நெளிந்தாள். இரண்டு தினங்களாக கட்டி வைத்திருக்கும் காம உணர்ச்சிகள் அவளின் யோணிக்குள் மோகினியாட்டம் ஆடவே “ ம்.. “ என்று மற்ற பெண்களைப் பார்த்து கண்ணசைத்தாள்.
அம்பிகாதேவியின் கண்ணசைவுக்காகவே காத்திருந்த பெண்கள் அனைவரும் கருணாகரனை சூழ்ந்துகொண்டு கிடைத்த இடத்தை தழுவினார்கள். ஒருத்தி அவனை முன்புறமிருந்து தன் கொங்கைகளை உரசினாள். இன்னொருத்தி பின்புறம் நின்று அவனைத் தழுவினாள். வேறொருத்தி அவன் கை ஒன்றை இழுத்து தன் கொங்கை மீது அழுத்த, இன்னுமொருத்தி அவன் கையை தன் யோணியிப்பிளவில் வைத்துக்கொண்டு தொடைகளை இறுக்கி சுகம் கண்டாள்.
ராதை கிடைத்த சந்தர்ப்பத்தை நழுவவிடாமல் மண்டியிட்டு துடித்துக்கொண்டிருக்கும் தண்டினை சுவைக்க ஆரம்பித்தாள். நாற்புறமும் திடீரன்று ஏற்பட்ட கன்னித்தாக்குதலில் கருணாகரன் சற்று நிலை குழைந்தாலும் சில வினாடிகளில் தன்னை சுதாரித்துக்கொண்டான்.
“ வீரரே நால்வரையும் உங்களால் எதிர்கொள்ளமுடியுமா. இதற்கு அத்தனை வீரியம் இருக்கிறதா “ என்றொருத்தி அவன் தண்டினை தட்டினாள். ’இதைச் சுவையுங்கள்’ என்றொருத்தி மாங்கனியை அவன் வாய்க்குள் தினித்தாள். கருணாகரன் அவளை அப்படியே இரண்டு கைகளிலும் ஏந்திகொண்டு மேலே தூக்கினான். கொங்கையை சுவைத்துக்கொண்டே விரலை அவளது யோணிக்குள் நுழைத்தான்.
அவள் நெருப்பிலிட்ட புழுவைப்போல துடித்தாள். ”ஆஆஆஆஅ ம்ம்ம்ம்ம்மாஆஆ .. ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ஹ்ஹ்ம்ம்ம்ம் ம்ம்ம்ம்ம்” என்று அவளிட்ட காமக்கூச்சல் மண்டபம் முழுவதும் எதிரொலித்தது. கீழே இரண்டு பெண்கள் தத்தம் யோணியை தடவிக்கொண்டவாறே விதவிதமான காம ஒலிகளுடன் அவன் தண்டினை மாறி மாறிச் சுவைத்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.
இவற்றையெல்லாம் கண்டுகொண்டிருந்த அம்பிகாதேவி தனது கொங்கைகள் இரண்டையும் மெல்ல தடவியும், காம்புகளை நசுக்கியபடியும் சுகம் அனுபவித்தாள். அவளது யோணிப்பிளவு வெகு வேகமாக கசிந்துகொண்டிருந்தது. கருணாகரன் அம்பிகாதேவியைப் பார்த்தான். கட்டழகு வாலிபர்களை கண்டால் படுக்கையில் புரட்டும் மகாராணிகளைப் பற்றி அவன் அதிகமாகவே கேள்விப்பட்டிருந்தாலும் இப்படி அடுத்தவர்களை அனுபவிக்க விட்டு சுகம் காணும் ஒருத்தியை இன்று நேரில் பார்க்கிறான்.
இந்த நான்கு பெண்களிடமும் தண்டு துவளாமல் தப்பித்தால் மட்டுமே அம்பிகாதேவியின் யோணியில் நுழைய சந்தர்ப்பம் கிடைக்கும் என்பது அவனுக்கு வெட்ட வெளிச்சமாக விளங்கியது. பல நாள் பட்டினி கிடந்த பரதேசிக்கு அறுசுவை உணவு கிடைத்தது போன்று அவனது கோலாயுதத்தை கீழே இரண்டு பெண்களும் மொத்தமாக விழுங்கிவிடும் அளவுக்கு அசுற வேகத்தில் சுவைத்துக்கொண்டிருக்க கருணாகரனின் கட்டுப்பாடுகள் சுக்கு நூறாக உடையும் நிலைக்கு வந்தன.
தன்னிலையை உணர்ந்துகொண்டு அவனும் இன்பநாயகியின் மாளிகையில் கற்றுக்கொண்ட வித்தைகளை கடைபிடிக்க ஆரம்பித்தான். பிட்டத்தை நன்றாக சுருக்கி உணர்ச்சி வேகத்தை கட்டுப்படுத்த அதையும் பின் புறமிருந்து இன்னொருத்தி உடைத்தெறிய ஆரம்பித்தாள். இறுக்கிய பிருஷ்டங்களை இரு கைகளாலும் விரித்து ஆசன வாயிலை விரலால் தடவிக்கொண்டே கால்களுக்கிடையில் புகுந்து விதைக்கொட்டைகளை வருடி நக்கினாள்.
இன்பநாயகியின் மாளிகையில் எத்தனையோ கட்டுப்பாட்டுடன் அனைவரையும் அசர வைத்திருந்தாலும் இங்கேதான் ஆண்மைக்கு சரியான சோதனை என்பது கருணாகரனுக்கு உள்ளங்கை நெல்லிக்கனியாக விளங்கிற்று. கண்களை இறுக மூடியபடி மனக்கண்ணில் சோழநாட்டை நிறுத்திக்கொண்டு முடிந்த வரை பிட்டங்களை சுருக்கினான். அங்கும் அவனுக்கு சோதனை வந்தது. ஆசன புழையை குடைந்து கொண்டிருந்தவளின் மெல்லிய விரல் இவன் சுருக்க சுருக்க ஆசன புழைக்குள் செல்ல ஆரம்பித்தது. அவளும் வெகு லாவகமாக விரலை உள்ளே செலுத்த கருணாகரனின் தண்டு தெறித்துவிடும் நிலைக்கே போய்விட்டது.
அவன் வாழ்நாளில் இந்த அளவுக்கு தண்டு விறைத்ததேயில்லை. கலவியில் கைதேர்ந்த பெண்களைவிட கலவி சுகத்தை அறிந்தும் அனுபவிக்காக பெண்களை சமாளிப்பது கருணாகரனுக்கு பிரம்மபிரயத்தனமாக இருந்தது.
எப்படியும் இவர்களிடம் சிக்கியவன் வெகு விரைவில் உயிர் நீரை வெளியேற்றிவிடுவான் என்று அசைக்க முடியாத நம்பிக்கையுடன் தொடைகளை இறுக்கி தேன்கூட்டின் விரகத்தை முடிந்தவரை அடக்கிக்கொண்டிருந்த அம்பிகாதேவிக்கு கருணாகரனின் கட்டுப்பாடு ஆச்சரியத்தை தந்தது. இனியும் தாமதிக்க வேண்டாம் என்று நினைத்தவள் ‘ ம் போதும் விலகுங்கள் ‘ என்று ஆணையிட்டாள்.
உச்சமடைந்தும் அடையாமலும் காமத்தவிப்பில் உழன்று கொண்டிருந்த பெண்கள் சட்டென்று அவனை விட்டு விலக, தபித்தது அம்பிகாதேவின் புன்னியம் என்று கருணாகரன் தன்னை சற்றே ஆசுவாசப்படுத்திக்கொண்டான்.
” தேவரே, இப்படி வாரும் “ என்றழைத்த மகாராணியின் குரலில் முக்கனிகளையும் மலைத்தேனில் தோய்த்த இனிமை இருந்தது. அவள் இன்னும் சற்று நேரம் இப்படி பேசினால் கூட தான் தன்வசத்தை இழந்துவிட முடியும் என்று கருணாகரனே அஞ்சினான். அவன் உடல் லேசாக வியர்த்து அத்துடன் நான்கு பெண்களும் மாறி மாறி முத்தமிட்ட உமிழ்நீரின் வாடையும் வீசியது.
அம்பிகாதேவி மஞ்சத்தை விட்டெழுந்து தடாகத்தின் ஓரத்தில் நீரில் கால்களை தொங்கவிட்டபடி அமர்ந்தாள். அவளின் இடையில் அணிந்திருந்த ஆடை முழுச் சீலையாக இல்லாமல் அரையடி அகலத்துக்கு துணியைக் கிழித்து நீளவாக்கில் இடை முழுவதும் தோரணமாக தொங்கும்படியாக கட்டப்பட்டிருந்தது. அவள் அமந்ததும் கட்டியிருந்த துணி தோரணங்கள் தொடையின் இருபுறமும் ஒதுங்கிவிட ஒற்றைத் துணி மட்டும் கால்களுக்கு நடுவில் சிக்கி யோணியை மறைத்தது.
கடைந்தெடுத்த சந்தன மரத்தினை போல வழுவழுப்பாக இருந்த தொடைகளுக்கே பரத கண்டத்தை தாரை வார்த்துவிடலாம் என்று எண்ணிக்கொண்டே அவளை நெருங்கினான் கருணாகரன்.
“ முதலில் நீராடும் தேவரே “ என்றதும் இரு பெண்கள் அவனை தடாகத்தில் இறக்கிவிட்டார்கள். மார்பளவு மட்டுமே நீர் இருந்தது. நீரில் பலவகை வாசனை திராவியங்களை கலந்தும், பலவிதமான மலர்களை தூவியும் இருந்ததால் அதன் மனம் நாசியைத் துளைத்தது. சில்லென்ற நீரில் இறங்கியதும் தண்டு ஒரளவுக்கு விறைப்பு குறைய கருணாகரன் சற்றே சமாதானம் அடைந்தான்.
ஆனாலும் இரண்டடி இடைவெளியில் பரத கண்டத்தின் இணையில்லா பேரழகி தன் அங்கங்களை விருந்து வைத்துக்கொண்டிருக்கும்போது இவனால் என்ன செய்யமுடியும். அதற்கு தூபம் போடுவது போல அம்பிகாதேவி விரல் சுண்டி அவனை அருகில் அழைத்தாள். அவளது நீலமணிக் கண்களில் பொங்கி வழியும் காமத்தைக் கண்டு அவன் தண்டு மீண்டும் எழ ஆரம்பிக்க, அருகில் வந்தவனின் தலைமுடியை பிடித்து அவன் பக்கம் மெல்ல குனிந்து அவனது கண்களையும் தனது நீலமணி விழிகளையும் நேருக்கு நேர் உறவாடவிட்டாள். அம்பிகாதேவியின் உஷ்ணக்காற்று கருணாகரனை சுட்டெறித்து இதழ்கள் உலர்ந்துபோயின. அந்த ஒரே பார்வையில் அவன் சோழமண்டலத்தை மறந்தான். கடமையை துறந்தான். ரஞ்சனாவும், காஞ்சனாவும் அவன் இதயத்தில் எரிந்த காமத்தீயில் கருகிப்போனார்கள்.
அம்பிகாதேவி தன் நாவினால் அவனது உலர்ந்து போன உதடுகளை நக்கி ஈரமாக்கினாள். அவனோ சொர்க்கத்தில் மிதக்கும் நிலையிருக்க உதடுகளை பிரித்தான். அவனது தாடையை மேலே உயர்த்தி பிளந்திருந்த வாய்க்குள் துளித் துளியாக உமிழ் நீரை வடித்தாள். அவனது விந்துத்துளிகளை பல வகையான பெண்கள் அமிர்தம் போல பருகிய நிலைபோய், சாளுக்கிய பேரழிகியின் உமிழ்நீரை தேன் துளிகளாக சுவைத்துக் கொண்டிருந்தான் சோழ வீரன்.
அவள் மெல்ல தன் அதரங்களை அவனுடன் இணைத்தாள். இணைந்த மலர்களில் ஒன்றை பற்றி அவன் முரட்டுத்தனமாக சுவைத்துக்கொண்டே அவளின் இரு தொடைகளையும் பற்றி இறுக்கினான். அவளோ நீரில் தொங்கிக்கொண்டிருந்த தன் பாதங்களை நீட்டி அவனது செங்கோலை தீண்டினாள். முழு நீளத்தில் நெட்டுக்குத்தலாக தடாகத்தையே சூடாக்கிகொண்டிருந்த தண்டினை இரு பாதங்களையும் குவித்து அதனுள் செலுத்தி மேலும் கீழும் அசைத்த வண்ணம் பாதபூஜை செய்தாள்.
இதழளித்த போதையாலும், பாதங்கள் தோலாயுதத்தில் மூட்டிய காம நெருப்பினாலும் உணர்ச்சிகள் கட்டுக்காடங்காமல் போகவே அவன் முதன் முறையாக “ ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ் .. ம்ம்ம்ம் ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ் ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்”மென்று ஒலியெழுப்பியபடியே வழுவழுத்த பாதங்களுக்கு இடையில் தன் தண்டினை யோணிக்குள் செலுத்துவதை போலவே பாவித்து இடையை முன்னும் பின்னும் அசைத்து புணர ஆரம்பித்தான்.
இதனால் கிளர்ச்சியடைந்த மற்ற பெண்களும் தத்தம் யோணிக்குள் விரல்களை செலுத்தி புணர்ச்சி செய்துகொண்டே வித விதமான காம ஒலிகளை எழுப்பினார்கள். கருணாகரன் பிடித்த இடங்களில் அம்பிகாதேவின் தொடைப்பிரதேசம் கன்றிப்போனது. தன் இதழ்களையும் அவன் தண்டினையும் விடுவித்துக்கொள்ள முலைப்பால் கிடைக்காத குழந்தைபோல கருணாகரன் அவளை ஏக்கத்துடன் பார்த்தான். சாளுக்கிய பேரழகி தன் மேல் கச்சையை நீக்கினாள்.
முத்துக்களை பட்டுக்கயிறுகளால் கோர்த்து இரண்டு வளையங்கள் போன்று செய்து இரு கொங்கைகளையும் அதனூடே செலுத்தி வளையங்களை பினைத்து பின்புறம் கட்டியிருந்தாள். கொங்கைகளுக்கும் முத்தாபரணத்தால் கச்சை செய்ய முடிகிறதே.! இவளின் கொங்கைகள் தளர்ச்சியுறாமல் விறைத்து நிற்கும் அற்புதம் இதுதானோ. இவளிடம் இன்னும் எத்தனை எத்தனை அற்புதங்கள் புதைந்து கிடைக்கின்றனவோ என்று கருணாகரன் திகைத்தான்.
அவள் கால்களை பிரித்து அவனை அதனிடையில் நிறுத்திக்கொண்டு மாங்கனியில் ஒன்றை சுவைக்கத்தந்தாள். இடையில் கையை செலுத்தி இறுக்கிக்கொண்டே கொங்கையின் காம்பினை மெல்ல நாவினால் வருடி நக்கிச் சுவைத்தான். அவன் அதரங்கள் பட்டதும் கொங்கைகள் புடைத்தன. அம்பிகாதேவி இதுவரை அடக்கி வைத்திருந்த காம அரக்கி ருத்ர தாண்டவத்தை தொடங்கிவிட, முழு கொங்கையையும் அவன் வாயில் தினிக்க முற்பட்டாள்.
அவளது தேவையை உணர்ந்த கருணாகரன் மற்றொரு கொங்கையை கசக்கி சாறு பிழிந்துகொண்டே கன்றுகுட்டி பால் குடிப்பது முட்டி முட்டிச் சப்பிச் சுவைத்தான். இடையிடையே காம்பினை பற்களால் கடித்தும்விட அம்பிகாதேவியும் ”தேவா.. ம்ம்ம்ம் கடியடா என் காமுகனே.. ம்ம்ம்ம் ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ் ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்’ என்று பிதற்றினாள். அவனது இடையை கால்களால் பிணைத்துக்கொண்டு யோணியை அடிவயிற்றில் அழுத்தினாள்.
அவனும் அந்த பேரழகியின் பொன்னுடலை தன்னிஷ்டம் போல இறுக்கித் தழுவி முரட்டுத்தனமாக பிழிந்தெடுக்க அம்பிகாதேவியின் புழைக்குள் தேனருவி பொங்க ஆரம்பித்தது. அவனை சட்டென்று தள்ளிவிட்டு எழுந்தாள். இடையிலிருந்த ஆடையை நெகிழவிட யோணிப்பிரதேசத்தைக் கண்ட கருணாகரன் வியப்பினால் வாய் பிளந்தான்.
இது நாள் வரை பூடை மண்டிய யோணிகளையே கண்டுவிட்டிருந்த கருணாகரன், சிறு பிசிறு கூட இல்லாமல் சுத்தமாக மயிர் மழிக்கப்படிருந்த அம்பிகாதேவியின் யோணியை கண்டு வியந்ததோடு, யோணியின் இதழ்களை இரு புறமும் பிரித்தபடி அதன் நடுவே அழுந்திக்கொண்டு முன்னும் பின்னும் மேற்புறமாக ஒரு முத்துச்சரம் நீளவாக்கில் செலுத்தப்பட்டு, அவளின் இடையில் கட்டப்பட்டிருந்த முத்துமாலையில் கோவணம் போல பிணைக்கப்பட்டிருந்தது. முத்துச்சரம் மிக இறுக்கமாக இழுத்துப் கட்டப்பட்டிருந்ததால் யோணியின் இரு அதரங்களும் நன்கு புடைத்துக்கொண்டிருந்தன. அதோடு யோணி மொட்டின் மேலே பெரிய முத்தொன்று அழுந்திக்கொண்டிருந்தது.
இந்தப்பூவுலகில் காமத்தை இத்தனை வித்தியாசமான முறைகளில் அனுபவிக்கும் கலை அம்பிகாதேவியை விட யாரிடமும் இருக்க முடியாது என்பதை தெள்ளத்தெளிவாக உணர்ந்தான். இவளை புணர்வதைவிட தனக்கு வேறு எந்த கடமையும் இல்லை என்ற அளவுக்கு கருணாகரன் மதி மயங்கிபோய்விட்டது. அம்பிகாதேவி சென்று மஞ்சத்தில் சொர்க்க வாசலை திறந்தவண்ணம் மலர்ந்து கிடந்தாள். கருணாகரன் ஒரு தாவலில் தடாகத்தை விட்டு வெளியேறினான்.
விரல் அசைவிலேயே அவனை மஞ்சத்தின் கீழே மண்டியிட வைத்தாள். வீராதி வீரர்களையெல்லாம் மண்டியிட வைத்த சோழநாட்டு மாவீரன் தன் பரம எதிரியான சாளுக்கிய மகாராணியின் காலடியில் மண்டியிட்டான். யோணிமொட்டை அழுத்திக்கொண்டிருந்த பெருமுத்தை சற்றே அவள் விலக்கிவிட தீர்த்தம் அருந்தப்போகும் பக்தனைப்போல அரை அங்குலம் புடைத்துக்கொண்டிருந்த மொட்டினை நக்கினான். அம்பிகாதேவின் இன்ப ஒலி அதீதமாக வெளிவந்தது.
அந்த நேரத்தில் மற்ற நான்கு பெண்களும் மகாராணியின் நான்குபுறமும் சென்று இருவர் இரண்டு கைகளையும், மற்ற இருவர் இரண்டு கால்களையும் மஞ்சத்தில் அழுத்திப் பிடித்துக்கொண்டனர். அம்பிகாதேவி இடையைத் தூக்கி அவன் வாயில் இடித்தாள். கருணாகரன் புதை குழி தோண்டுவதைப் போல யோணியின் அதரங்களையும் மன்மத மொடினையும் நாவினாள் வேகமாக துளைத்தான். கை கால்கள் பிடிக்கப்பட்ட நிலையில் அவனின் நாவினால் ஏற்பட்ட காம நமைச்சலால் அவள் அனலிட்ட புழுவாக துடித்தாள்.
கருணாகரனும் எப்படியும் இந்த ஊற்றில் தேன் குடித்துவிடவேண்டும் என்ற நோக்கத்துடன் பிளந்த பலாச்சுளையில் நாவினை வேகமாக சுழற்றினான். அம்பிகாதேவி வெகு வேகமாக உச்சகட்டத்தை எட்டிக்கொண்டிருந்தாள். ஆலிலை வயிறு மேலும் உள்வாங்க, பிருஷ்டங்களை அதிவேகமாக தூக்கி தூக்கி அவன் முகத்தில் இடித்தாள். நீண்ட போராட்டத்துக்குப்பின் வில்லில் ஏற்றிய நானைப்போல அவள் உடல் மேல் நோக்கி வளைந்து மதன ரசம் வெகுவேகமாக பீறிட்டு கருணாகரனின் முகத்தை நனைத்தது.
அம்பிகாதேவி அந்த மண்டபமே அதிரும்படி ‘ஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஅ ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ் ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்’மென்று கதறியபடியே மீண்டும் உடலை விறைக்கும் போது வாயை முழுவதுமாக திறந்து யோணியைக் கவ்வி உறிந்தான். வழிந்த யோணி ரசம் முழுவதையும் துளி கூட விடாமல் உறிந்து குடித்துவிட்டு யோணியை நக்கி சுத்தப்படுத்தியதும் மெல்ல அடங்கினாள்.
” என்ன தேவரே, அரண்மனை நந்தவனத்தின் அழகிலேயே மயங்கிவிட்டால் எப்படி. அதற்குறியவரின் அற்புதங்களை காணவேண்டாமா?” என்று கேட்டபடி அவனைத் தீண்டினாள் வாசுகி. கருணாகரன் அவசரமேதுமில்லாமல் திரும்பினான்.
அவள் குறிப்பிடுவது சாளுக்கிய மகாராணி அம்பிகாதேவியைப் பற்றித்தான் என்பது தெரிந்திருந்தும் “ என்ன சொல்கிறாய் வாசுகி. நீயா இந்த நந்தவனத்துக்குறியவள்? “ என்று அவளை சீண்டினான்.
“ ஹ்ம்ம். அத்தனை பாக்கியம் எனக்கு இந்த பிறவியில் இல்லை தேவரே. ஆனாலும் சாளுக்கிய மகாராணிக்கு முன் இந்த முரட்டு லிங்கம் என் யோணியில் சென்றதுவே நான் இந்த பிறவியில் செய்த பெரும் பாக்கியம் “ என்றவளின் பெரும் கொங்கைகள் பெருமூச்சினால் விம்ம நீண்டு தொங்கிக்கொண்டிருக்கும் அவனது தோலாயுதத்தை பற்றினாள். காலைபொழுதிலேயே தண்டுக்கு கிடைத்த ஸ்பரிசத்தில் அதுவும் எழ ஆரம்பித்தது.
” தொட்டதுமே இந்த நாகம் சீற ஆரம்பித்துவிட்டதே. இப்போது அதற்கெல்லாம் சமயம் இல்லை. நீங்கள் ஸ்னானத்தை முடித்துவிட்டு வாருங்கள். உங்களுக்காக பெரிய விருந்து காத்திருக்கிறது “ என்றவள் அவன் தோலாயுதத்தை விட்டுவிட்டு தள்ளி நின்றாள்.
“ எதுவாக இருந்தாலும் இரவில் தானே வாசுகி. இப்போது என்ன அவரசம் “ என்று கருணாகரன் அவளை தன் வசம் இழுத்தான்.
“ கேளிக்கைகளும் காம களியாட்டங்களும் இரவில் நடப்பதுதான் உலக மரபு. ஆனால் சாளுக்கிய மகாராணியின் அரன்மனையில் எல்லாமே வித்தியாசமானது தேவரே. இங்கு களியாட்டங்கள் முற்பகலில் தான் நடக்கும். “ என்றவள் அவனை விட்டு விலக மனமில்லாமல் அப்படியே நின்றாள்.
கருணாகரன் எண்ணங்கள் வெகு வேகமாக சுழன்றன. அம்பிகாதேவியை புணரும் முன்பு ஒரு முறை விந்தை வெளியேற்றிவிட்டால் நீண்ட நேரம் தாக்குப்பிடிக்க முடியுமென திட்டமிட்டவன் வாசுகியின் மேல் கச்சையை முரட்டுத்தனமாக களைந்து, விம்மிய கொங்கைகளை கசக்கிப் பிழிந்தான். இன்னும் இரண்டு நாழிகையில் இவனை மகாராணியிடம் கொண்டு செல்ல வேண்டும். இவன் நேரடியாக புணர ஆரம்பித்தாலும் ஒரு நாழிகையாவது ஆகுமே என வாசுகி பயந்தாள்.
“ வேண்டாம் தேவரே நாழியாகிறது. தாமதித்தால் மகாராணியின் கோபத்துக்கு ஆளாக வேண்டியிருக்கும் “ என்று எத்தனையோ கெஞ்சியும் கருணாகரன் விடுவதாக இல்லை. இதுவே தனக்கிருக்கும் கடைசி சந்தர்ப்பம். இனிமேல் இவனிடம் கலவி கொள்ள வேறு சமயம் கிடைக்காது என்பதால் இறுதியில் அவளும் இணங்கினாள்.
அவளை சாரளத்தின் பக்கம் சுவற்றில் சாய்த்து நிறுத்தியவண்ணம் ஒற்றைக்காலை கையில் ஏந்திக்கொண்டு தண்டாயுத்தை யோணிக்குள் நுழைத்தான். ஒற்றை உந்தலில் தண்டு முழுவதும் அவளின் யோணிக்குள் புகுந்துகொள்ள ’நச்’சென்று இடித்தான்.
வாசுகிக்கு பஞ்சனையில் புணர்வதைவிட இப்படி கடினமான சுவற்றில் சாய்ந்து புணருவதில் பேரின்பம் கிடைத்தது. கற்சுவரே அதிரும்படி கருணாகரன் அதிவேகமாக அவளின் தேன்கூட்டில் செங்கோலை செருகி எடுத்தான்.
“ தேவரே, என் யோணி பெரும்பாக்கியம் செய்திருக்க வேண்டும். அம்மா.. இப்படி ஒரு புணர்ச்சியை இனி நான் என்று அனுபவிப்பேன். கொல்லுங்கள் .. உங்கள் தண்டாலேயே என்னை கொல்லுங்கள் “ என்று பிதற்றிக்கொண்டே அவன் கழுத்தினை வளைத்துப்பிடித்து யோணியை புடைத்துக்காட்டினாள்.
“ உன்னைப்போல ஒருத்தியை இது வரை நான் புணர்ந்ததுமில்லை. இனி புணரப்போவதுமில்லை வாசுகி. உன் யோணிக்கு இணையாக இப்பூலகில் எந்த யோணியும் கிடையாது “ என்றவாறு அவளை உசுப்பேற்றியவண்ணம் விரைவாக விந்தை வெளியேற்ற வேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன் தன்னை கட்டுப்படுத்தாமல் வேகமாக புணர்ந்தான்.
நேரம் ஆக ஆக வாசுகி இருமுறை உச்சமடைந்து மதன நீரைச் சுரந்தாள். சுவற்றில் ஒட்டியிருக்கும் வாசுகியின் பிட்டம் வலியெடுத்ததேயன்றி கருணாகரனின் தண்டு அயர்வதாக இல்லை. வாசுகிக்கு பயமெடுத்தது. “தேவரே, இது சரியாகாது. என் ஆசனத்தில் புணருங்கள்“ என்றவள் மஞ்சத்துக்கு சென்று குனிந்து நின்றாள். வீணையின் குடங்களைப்போல பருத்த பிருஷ்டங்களை விரித்த கருணாகரன் சுருங்கியிருந்த ஆசனப்புழையில் உமிழ்ந்துவிட்டு தண்டை உள்ளே நுழைத்தான். கடுமையான எதிர்ப்புக்கு பின் அவளின் பின்புழை தண்டை உள்ளே செல்ல அனுமதித்தது.
யோணியை விட ஆசனப்புழை மிகவும் இறுக்கமாக இருந்ததால் அவனும் அதிவேகமாக இடி இடியென்று இடித்தான். நீண்ட புணர்ச்சியினாலும், அதீதமான இறுக்கத்தினாலும் கருணாகரன் உச்சமடையும் நிலைக்கு போக தண்டை வெளியே எடுத்தான். வாசுகி அதை வாயில் வாங்கிக்கொண்டு ஆழமாக சுவைக்க கெட்டித்தயிர் போல விந்துக்குழம்பு சூடாக அவள் வாயில் பாய்ந்தது. தேவாமிர்தமே கிடைத்தது போன்று வாசுகி அதனை சப்பிச்சுவைத்து விழுங்கினாள்.
அப்போது இரண்டு பணிப்பெண்கள் வாசலில் நின்றிருந்தார்கள். வாசுகி ஆடைகளை அணிந்துகொண்டு அங்கிருந்து வெளியேறியதும் கருணாகரன் காலைக்கடன் மற்றும் ஸ்னானத்தை முடித்துகொண்டு வந்தான். இடையில் சிறு கச்சையை மட்டுமே உடுக்கவைத்து அவனை அழைத்துச் சென்றார்கள். அந்த அறைக்கு வெளியே இருந்த நீண்ட கற்சுவரில் ஒரு பாதை திறந்திருந்தது. அதனூடே உள்ளே சென்றதும் முன்பு பெரிய மண்டபம் விரிந்தது.
மண்டபத்தில் சாரளம் ஏதுமில்லாமல் இருந்தாலும் எங்கும் பெரிதாகவும் சிறிதாகவும் பல வகையான தீபங்களும், பாவை விளக்குகளும் அந்த மண்டபத்தையே ஜொலிக்க வைத்துக்கொண்டிருந்தன. பணிப்பெண்கள் அவனை ஓர் மஞ்சத்தில் அமர வைத்துவிட்டு போனார்கள். கருணாகரன் சுற்றிலும் நோக்கினான். மண்டபத்தின் ஒரு புறம் சிறிய தடாகம் ஒன்றிருந்தது. பளிங்குக்கற்காளால் கட்டப்பட்டிருப்பாதாலும் நீரில் பல வண்ண மலர்கள் மிதந்து கொண்டிருந்ததாலும் அந்த தடாகம் விளக்குகளின் வெளிச்சத்தில் வர்ணஜாலங்களை காட்டியது.
அதனருகே பெரிய மஞ்சமும் பஞ்சனையும் கிடந்தன. அந்த மஞ்சத்தில் பதித்திருக்கும் நவரத்தினங்களுக்கு விலை கொடுக்க சோழ அரசால் கூட முடியாது என்றெண்ணி வியந்தான் கருணாகரன். இதில் தான் தனக்கும் மகாராணி அம்பிகாதேவிக்கும் கலவி விளையாட்டு நடக்குமென்று திட்டமாக நம்பினான். மண்டபம் முழுவதும் மலர்கள் தூவப்பட்டு வாசனை திரவியங்கள் தெளித்திருந்ததால் மனதை மயக்கும் மன்மத வாடை அவன் உள்ளத்தில் காமனை தூபம் போட்டு எழுப்பியது.
இப்படி அவன் வியந்து கொண்டிருக்கும்போதே முன் வாயில் வழியாக ஒரு பெண் வந்தாள். வந்தவளுக்கு பருவம் பதினெட்டுக்கு மேல் இருக்க முடியாது என்பதை கருணாகரன் நொடியில் புரிந்துகொண்டான். அவளின் அழகும் வணப்பும் அவனை உன்மத்தம் கொள்ள வைத்தன.
அவளது மேல்கச்சை மிகவும் மெல்லிய துணியாதலால், பருவ மொட்டின் காம்புகள் கருஞ்சிவப்பாக குத்திட்டு நின்றன. இடையில் ஒரு சான் அளவுக்கு மட்டுமே மறைக்கும் படி சிறிய துணியைச் சுற்றியிருந்தாள். இப்படிக்கூட பெண்கள் ஆடையணிவார்களா என்று கருணாகரன் வியந்தான். வந்தவள் கருணாகரனை வணங்கிவிட்டு ” வீரரே, நான் உங்களை மகிழ்விக்க நடனமாட வந்துள்ளேன் “ என்றாள்.
“ நடனமெல்லாம் இருக்கட்டும் இப்படி என் அருகில் வா பெண்ணே.! “ என்றதும் ” தங்கள் சித்தம் வீரரே “ என்றவள் அவனது காலடியில் மண்டியிட்டாள்.
“ உன் பெயர் என்ன பெண்ணே. நீ நடன மங்கையா “ என்று கேட்டான்.
“ என் பெயர் ராதை. நான் உங்களுக்கு மட்டுமே நடனமாடுவேன். மகாரணி இன்னும் சிறிது நேரத்தில் வருவார்கள் அதுவரை உங்களை மகிழ்விக்க உத்தரவு “ என்றாள்.
“ என் மகிழ்ச்சி நடனத்தில் இல்லை ராதை. உன்னிடம் தான் இருக்கிறது “ என்றவன் அவளை இழுத்து மார்பில் அனைத்தான். அவனின் எதிர்பாராத செயலினால் ராதை மருண்டாள்.
பூப்பெய்த நாள் முதலே ஆண் வாடை படாமல் அரன்மனை கன்னி மாடத்தில் வளர்க்கப்படும் பல பெண்களில் ராதையும் ஒருத்தி. அந்த வகை பெண்களுக்கு காமத்தையும் கலவியையும் காண மட்டுமே அனுமதியுண்டு. ஆனால் அனுபவிக்க அனுமதியில்லை. மகாராணி கலவி புரியும் போது இவர்களை அருகில் வைத்துக்கொள்வாள்.
அவளின் கலவியாட்டத்தைக் கண்டு இப்பெண்கள் சுய இன்பம் செய்து கொள்ளவும் வாய்ப்புணர்ச்சி செய்யவும் அனுமதிக்கப்படுவார்கள். அது சமயம் அப்பெண்கள் எழுப்பும் காம ஒலிகளை கேட்டபடியே கூடல் கொள்வது அம்பிகாதேவின் காம களியாட்டக் கலைகளில் ஒன்று. இருபது வயதை கடக்கும் பெண்கள் கன்னிமாடத்திலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டு பணிப்பெண்களாக நியமிக்கப்படுவர். அதன் பின்னர் அவர்கள் விருப்பம் போல நடக்கலாம்.
இப்படிப்பட்ட பெண்களில் ஒருத்தியான ராதைக்கு முதல் முதலாக கருணாகரனின் ஸ்பரிசம் பட்டதும் உணர்ச்சிகள் கொந்தளிக்க ஆரம்பித்தன. அவனின் கட்டுலை இறுக்கி அனைத்துகொண்டு கொங்கைகளை அவன் மார்பை கிழிப்பது போல அழுத்தினாள்.
கருணாகரன் அவளின் செவ்விதழ்களை சுவைத்துக்கொண்டே உடல் முழுவதும் தீண்டி அவளை உணர்ச்சிப்பிழம்பாக மாற்றிக்கொண்டிருந்தான். அவன் தீண்டிய இடமெல்லாம் ராதைக்கு காமத்தனல் எரிய இடையில் கைவிட்டு அவன் தோலாயுதத்தை பற்றி இறுக்கினாள்.
கோபுரக் கலசம் போல குத்தி நிற்கும் இளம் குறுத்துக்கொங்கை ஒன்றை கருணாகரன் சுவைக்க ராதை தன் யோணியை அவன் தொடையில் தேய்த்தாள். சுருள் சுருளாக முடி மண்டியிருக்கும் தொடையில் யோணிப்பிளவு உரசியதால் ஏற்பட்ட உணர்ச்சி வேகத்தில் ராதை தன்னை மறந்து “ம்ம்ம்ம்ம் ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ் ம்ம்ம்ம்ம் ம்ம்ம்ம்ம் அய்யோ . ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்” என்று சப்தமாக காம ஒலிகள் எழுப்பவே கருணாகரன் வெறி கொள்ள ஆரம்பித்தான்.
ராதையின் யோணிச்சூடு அவன் தொடையினை சுட்டெரித்தது. கொங்கைகளை சுவைத்துக்கொண்டே பின்புற மேட்டினை பற்றிப் பிசைந்தான். அவளின் பிளவில் வழிந்த மதன ரசம் இவன் தொடையினை ஈரமாக்க, ராதையின் கால்களை தனது தொடைகளின் இருபுறமும் தொங்கவிட்டபடி தன் மடியில் அமர வைத்தான்.
அவன் தண்டாயுதம் முழு விறைப்பில் எழுந்து வயிற்றுப்பக்கம் தூக்கி நின்றதால் அவளின் யோணிப்பிளவு சரியாக தண்டின் நீளவாக்கில் பதிந்தது. இருவரின் சிற்றாடைகளும் விடைபெற்று நிலத்தில் வீழ்ந்துகிடந்தன. ராதை எதையும் சிந்திக்கும் நிலையில் இல்லை. முதல் முதலாக ஆணின் தண்டு யோணியில் உரசியதால் இடையை மேலும் கீழும் அசைத்து பிளந்துகொண்டிருக்கும் யோணியை செங்கோலில் வேகமாக தேய்த்தாள்.
“ வீரரே, மகாராணி வருவதற்குள் என்னை புணர்ந்துவிடுங்கள். என்னால் இனியும் தாளமுடியாது “ என்றவள் தண்டடைப்பிடித்து யோணி வாசலில் வைத்தாள். இவளின் சின்னஞ்சிறு யோணிக்குள் தன் தண்டு நுழைந்தாள் இவள் தாங்குவாளா என்று கருணாகரன் வியந்துகொண்டே தண்டை நுழைக்க முயன்றான்.
“ போதும் நிறுத்து “ என்றொரு குரல் கணீரென்று அந்த மண்டபத்தில் எதிரொலித்தது.
விசையால் உந்தப்பட்டதை போல ராதை சட்டென்று எழுந்து நின்றாள். கருணாகரனின் தோலாயுதம் வெட்டப்பட்ட நாகத்தில் உடலைப்போல துடித்துக்கொண்டிருக்க குரல் வந்த திசையை நோக்கினான். அங்கே சாளுக்கிய மகாராணி அம்பிகாதேவி சர்வ அலங்காரத்துடன் மோகனச் சிலையாக நின்றுகொண்டிருந்தாள்.
ராதையின் உடல் நடுங்கியது. ஆனால் கருணாகரன் மட்டும் அசையாமல் அமர்ந்திருந்தான். ’இந்தச் சூழலில் வழக்கமாக எவருக்குமே தண்டு துவண்டிருக்கும். ஆனால் இவனுக்கு மட்டும் எப்படி அதே விறைப்போடு நிற்கிறது. இன்னும் சற்று தாமதித்திருந்தால் இந்த துவழாத் தூணை என் பிளவா குகைக்குள் விட்டிருப்பேனே’ என்று ஏக்கமுடன் பார்த்தாள் ராதை.
தன்னைப் பார்த்ததும் எழுந்து நிற்கவேண்டியன் தண்டினை மட்டும் நிமிர்த்திக்கொண்டு அமர்திருக்கிறானே என்று அம்பிகாதேவியும் வியந்தாள். உண்மையில்; அவன் அசையாமல் அமர்ந்திருந்த காரணம் கர்வமல்ல. அம்பிகாதேவியின் நீலமணிக் கண்களும் அவளின் ஈடுஇணையில்லாத அழகும் அவனை அசையாமல் அடித்துவிட்டன என்பதே உண்மை.
“ வீரரே, சாளுக்கிய மகாராணி அம்பிகாதேவியை வணங்குங்கள் “ என்று அவளுடன் வந்த பெண்ணொருத்தி இறைந்த பின்னரே கருணாகரனுக்கு சுரனை வந்தது.
மகாராணியின் பின்புறம் மேலும் மூன்று பெண்கள் உடலில் ஆடையேதுமில்லாமல் நின்றிருந்தார்கள். இவர்களும் ராதையைபோலவே இளங்கன்னிகளாகவே இருந்தார்கள். கருணாகரன் மஞ்சத்தை விட்டு எழுந்து மகாராணியை வணங்கிவிட்டு அவசரமாக தன் இடைக்கச்சையை தேடினான்.
இரும்பினால் செய்ப்பட்ட உலக்கை போல நீண்டுகொண்டிருந்த தோலாயுதத்தை கண்டு அம்பிகாதேவியும் அசந்தே போனாள். நாற்பதாண்டுகளில் இப்படி ஒரு ஆணுறுப்பை அவள் கண்டதேயில்லை. மெல்ல நடந்து செயற்கை தடாகத்தின் அருகிலிருக்கும் மஞ்சத்தில் அமர்ந்தாள். கருணாகரன் இடைக்கச்சையை கட்டிகொண்டு அவளை நோக்கினான். அருகிலிருக்கும் இளம்பெண்களை விட நாற்பதை கடந்த அம்பிகாதேவின் உடலுக்கே அழகும் வணப்பும் அதிகம் என்றே தோன்றியது. இவ்வளவு பெரிய தனங்கள் எப்படி சற்று கூட சரியாமல் குத்திட்டு நிற்கின்றன என்ற ஆரய்ச்சியில் அவன் கண்கள் இறங்கின.
கருணாகரனின் பார்வை தன் கொங்கைகளை துளைப்பதை உணர்ந்த அபிகாதேவிகூட சற்றே நெளிந்தாள். இரண்டு தினங்களாக கட்டி வைத்திருக்கும் காம உணர்ச்சிகள் அவளின் யோணிக்குள் மோகினியாட்டம் ஆடவே “ ம்.. “ என்று மற்ற பெண்களைப் பார்த்து கண்ணசைத்தாள்.
அம்பிகாதேவியின் கண்ணசைவுக்காகவே காத்திருந்த பெண்கள் அனைவரும் கருணாகரனை சூழ்ந்துகொண்டு கிடைத்த இடத்தை தழுவினார்கள். ஒருத்தி அவனை முன்புறமிருந்து தன் கொங்கைகளை உரசினாள். இன்னொருத்தி பின்புறம் நின்று அவனைத் தழுவினாள். வேறொருத்தி அவன் கை ஒன்றை இழுத்து தன் கொங்கை மீது அழுத்த, இன்னுமொருத்தி அவன் கையை தன் யோணியிப்பிளவில் வைத்துக்கொண்டு தொடைகளை இறுக்கி சுகம் கண்டாள்.
ராதை கிடைத்த சந்தர்ப்பத்தை நழுவவிடாமல் மண்டியிட்டு துடித்துக்கொண்டிருக்கும் தண்டினை சுவைக்க ஆரம்பித்தாள். நாற்புறமும் திடீரன்று ஏற்பட்ட கன்னித்தாக்குதலில் கருணாகரன் சற்று நிலை குழைந்தாலும் சில வினாடிகளில் தன்னை சுதாரித்துக்கொண்டான்.
“ வீரரே நால்வரையும் உங்களால் எதிர்கொள்ளமுடியுமா. இதற்கு அத்தனை வீரியம் இருக்கிறதா “ என்றொருத்தி அவன் தண்டினை தட்டினாள். ’இதைச் சுவையுங்கள்’ என்றொருத்தி மாங்கனியை அவன் வாய்க்குள் தினித்தாள். கருணாகரன் அவளை அப்படியே இரண்டு கைகளிலும் ஏந்திகொண்டு மேலே தூக்கினான். கொங்கையை சுவைத்துக்கொண்டே விரலை அவளது யோணிக்குள் நுழைத்தான்.
அவள் நெருப்பிலிட்ட புழுவைப்போல துடித்தாள். ”ஆஆஆஆஅ ம்ம்ம்ம்ம்மாஆஆ .. ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ஹ்ஹ்ம்ம்ம்ம் ம்ம்ம்ம்ம்” என்று அவளிட்ட காமக்கூச்சல் மண்டபம் முழுவதும் எதிரொலித்தது. கீழே இரண்டு பெண்கள் தத்தம் யோணியை தடவிக்கொண்டவாறே விதவிதமான காம ஒலிகளுடன் அவன் தண்டினை மாறி மாறிச் சுவைத்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.
இவற்றையெல்லாம் கண்டுகொண்டிருந்த அம்பிகாதேவி தனது கொங்கைகள் இரண்டையும் மெல்ல தடவியும், காம்புகளை நசுக்கியபடியும் சுகம் அனுபவித்தாள். அவளது யோணிப்பிளவு வெகு வேகமாக கசிந்துகொண்டிருந்தது. கருணாகரன் அம்பிகாதேவியைப் பார்த்தான். கட்டழகு வாலிபர்களை கண்டால் படுக்கையில் புரட்டும் மகாராணிகளைப் பற்றி அவன் அதிகமாகவே கேள்விப்பட்டிருந்தாலும் இப்படி அடுத்தவர்களை அனுபவிக்க விட்டு சுகம் காணும் ஒருத்தியை இன்று நேரில் பார்க்கிறான்.
இந்த நான்கு பெண்களிடமும் தண்டு துவளாமல் தப்பித்தால் மட்டுமே அம்பிகாதேவியின் யோணியில் நுழைய சந்தர்ப்பம் கிடைக்கும் என்பது அவனுக்கு வெட்ட வெளிச்சமாக விளங்கியது. பல நாள் பட்டினி கிடந்த பரதேசிக்கு அறுசுவை உணவு கிடைத்தது போன்று அவனது கோலாயுதத்தை கீழே இரண்டு பெண்களும் மொத்தமாக விழுங்கிவிடும் அளவுக்கு அசுற வேகத்தில் சுவைத்துக்கொண்டிருக்க கருணாகரனின் கட்டுப்பாடுகள் சுக்கு நூறாக உடையும் நிலைக்கு வந்தன.
தன்னிலையை உணர்ந்துகொண்டு அவனும் இன்பநாயகியின் மாளிகையில் கற்றுக்கொண்ட வித்தைகளை கடைபிடிக்க ஆரம்பித்தான். பிட்டத்தை நன்றாக சுருக்கி உணர்ச்சி வேகத்தை கட்டுப்படுத்த அதையும் பின் புறமிருந்து இன்னொருத்தி உடைத்தெறிய ஆரம்பித்தாள். இறுக்கிய பிருஷ்டங்களை இரு கைகளாலும் விரித்து ஆசன வாயிலை விரலால் தடவிக்கொண்டே கால்களுக்கிடையில் புகுந்து விதைக்கொட்டைகளை வருடி நக்கினாள்.
இன்பநாயகியின் மாளிகையில் எத்தனையோ கட்டுப்பாட்டுடன் அனைவரையும் அசர வைத்திருந்தாலும் இங்கேதான் ஆண்மைக்கு சரியான சோதனை என்பது கருணாகரனுக்கு உள்ளங்கை நெல்லிக்கனியாக விளங்கிற்று. கண்களை இறுக மூடியபடி மனக்கண்ணில் சோழநாட்டை நிறுத்திக்கொண்டு முடிந்த வரை பிட்டங்களை சுருக்கினான். அங்கும் அவனுக்கு சோதனை வந்தது. ஆசன புழையை குடைந்து கொண்டிருந்தவளின் மெல்லிய விரல் இவன் சுருக்க சுருக்க ஆசன புழைக்குள் செல்ல ஆரம்பித்தது. அவளும் வெகு லாவகமாக விரலை உள்ளே செலுத்த கருணாகரனின் தண்டு தெறித்துவிடும் நிலைக்கே போய்விட்டது.
அவன் வாழ்நாளில் இந்த அளவுக்கு தண்டு விறைத்ததேயில்லை. கலவியில் கைதேர்ந்த பெண்களைவிட கலவி சுகத்தை அறிந்தும் அனுபவிக்காக பெண்களை சமாளிப்பது கருணாகரனுக்கு பிரம்மபிரயத்தனமாக இருந்தது.
எப்படியும் இவர்களிடம் சிக்கியவன் வெகு விரைவில் உயிர் நீரை வெளியேற்றிவிடுவான் என்று அசைக்க முடியாத நம்பிக்கையுடன் தொடைகளை இறுக்கி தேன்கூட்டின் விரகத்தை முடிந்தவரை அடக்கிக்கொண்டிருந்த அம்பிகாதேவிக்கு கருணாகரனின் கட்டுப்பாடு ஆச்சரியத்தை தந்தது. இனியும் தாமதிக்க வேண்டாம் என்று நினைத்தவள் ‘ ம் போதும் விலகுங்கள் ‘ என்று ஆணையிட்டாள்.
உச்சமடைந்தும் அடையாமலும் காமத்தவிப்பில் உழன்று கொண்டிருந்த பெண்கள் சட்டென்று அவனை விட்டு விலக, தபித்தது அம்பிகாதேவின் புன்னியம் என்று கருணாகரன் தன்னை சற்றே ஆசுவாசப்படுத்திக்கொண்டான்.
” தேவரே, இப்படி வாரும் “ என்றழைத்த மகாராணியின் குரலில் முக்கனிகளையும் மலைத்தேனில் தோய்த்த இனிமை இருந்தது. அவள் இன்னும் சற்று நேரம் இப்படி பேசினால் கூட தான் தன்வசத்தை இழந்துவிட முடியும் என்று கருணாகரனே அஞ்சினான். அவன் உடல் லேசாக வியர்த்து அத்துடன் நான்கு பெண்களும் மாறி மாறி முத்தமிட்ட உமிழ்நீரின் வாடையும் வீசியது.
அம்பிகாதேவி மஞ்சத்தை விட்டெழுந்து தடாகத்தின் ஓரத்தில் நீரில் கால்களை தொங்கவிட்டபடி அமர்ந்தாள். அவளின் இடையில் அணிந்திருந்த ஆடை முழுச் சீலையாக இல்லாமல் அரையடி அகலத்துக்கு துணியைக் கிழித்து நீளவாக்கில் இடை முழுவதும் தோரணமாக தொங்கும்படியாக கட்டப்பட்டிருந்தது. அவள் அமந்ததும் கட்டியிருந்த துணி தோரணங்கள் தொடையின் இருபுறமும் ஒதுங்கிவிட ஒற்றைத் துணி மட்டும் கால்களுக்கு நடுவில் சிக்கி யோணியை மறைத்தது.
கடைந்தெடுத்த சந்தன மரத்தினை போல வழுவழுப்பாக இருந்த தொடைகளுக்கே பரத கண்டத்தை தாரை வார்த்துவிடலாம் என்று எண்ணிக்கொண்டே அவளை நெருங்கினான் கருணாகரன்.
“ முதலில் நீராடும் தேவரே “ என்றதும் இரு பெண்கள் அவனை தடாகத்தில் இறக்கிவிட்டார்கள். மார்பளவு மட்டுமே நீர் இருந்தது. நீரில் பலவகை வாசனை திராவியங்களை கலந்தும், பலவிதமான மலர்களை தூவியும் இருந்ததால் அதன் மனம் நாசியைத் துளைத்தது. சில்லென்ற நீரில் இறங்கியதும் தண்டு ஒரளவுக்கு விறைப்பு குறைய கருணாகரன் சற்றே சமாதானம் அடைந்தான்.
ஆனாலும் இரண்டடி இடைவெளியில் பரத கண்டத்தின் இணையில்லா பேரழகி தன் அங்கங்களை விருந்து வைத்துக்கொண்டிருக்கும்போது இவனால் என்ன செய்யமுடியும். அதற்கு தூபம் போடுவது போல அம்பிகாதேவி விரல் சுண்டி அவனை அருகில் அழைத்தாள். அவளது நீலமணிக் கண்களில் பொங்கி வழியும் காமத்தைக் கண்டு அவன் தண்டு மீண்டும் எழ ஆரம்பிக்க, அருகில் வந்தவனின் தலைமுடியை பிடித்து அவன் பக்கம் மெல்ல குனிந்து அவனது கண்களையும் தனது நீலமணி விழிகளையும் நேருக்கு நேர் உறவாடவிட்டாள். அம்பிகாதேவியின் உஷ்ணக்காற்று கருணாகரனை சுட்டெறித்து இதழ்கள் உலர்ந்துபோயின. அந்த ஒரே பார்வையில் அவன் சோழமண்டலத்தை மறந்தான். கடமையை துறந்தான். ரஞ்சனாவும், காஞ்சனாவும் அவன் இதயத்தில் எரிந்த காமத்தீயில் கருகிப்போனார்கள்.
அம்பிகாதேவி தன் நாவினால் அவனது உலர்ந்து போன உதடுகளை நக்கி ஈரமாக்கினாள். அவனோ சொர்க்கத்தில் மிதக்கும் நிலையிருக்க உதடுகளை பிரித்தான். அவனது தாடையை மேலே உயர்த்தி பிளந்திருந்த வாய்க்குள் துளித் துளியாக உமிழ் நீரை வடித்தாள். அவனது விந்துத்துளிகளை பல வகையான பெண்கள் அமிர்தம் போல பருகிய நிலைபோய், சாளுக்கிய பேரழிகியின் உமிழ்நீரை தேன் துளிகளாக சுவைத்துக் கொண்டிருந்தான் சோழ வீரன்.
அவள் மெல்ல தன் அதரங்களை அவனுடன் இணைத்தாள். இணைந்த மலர்களில் ஒன்றை பற்றி அவன் முரட்டுத்தனமாக சுவைத்துக்கொண்டே அவளின் இரு தொடைகளையும் பற்றி இறுக்கினான். அவளோ நீரில் தொங்கிக்கொண்டிருந்த தன் பாதங்களை நீட்டி அவனது செங்கோலை தீண்டினாள். முழு நீளத்தில் நெட்டுக்குத்தலாக தடாகத்தையே சூடாக்கிகொண்டிருந்த தண்டினை இரு பாதங்களையும் குவித்து அதனுள் செலுத்தி மேலும் கீழும் அசைத்த வண்ணம் பாதபூஜை செய்தாள்.
இதழளித்த போதையாலும், பாதங்கள் தோலாயுதத்தில் மூட்டிய காம நெருப்பினாலும் உணர்ச்சிகள் கட்டுக்காடங்காமல் போகவே அவன் முதன் முறையாக “ ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ் .. ம்ம்ம்ம் ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ் ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்”மென்று ஒலியெழுப்பியபடியே வழுவழுத்த பாதங்களுக்கு இடையில் தன் தண்டினை யோணிக்குள் செலுத்துவதை போலவே பாவித்து இடையை முன்னும் பின்னும் அசைத்து புணர ஆரம்பித்தான்.
இதனால் கிளர்ச்சியடைந்த மற்ற பெண்களும் தத்தம் யோணிக்குள் விரல்களை செலுத்தி புணர்ச்சி செய்துகொண்டே வித விதமான காம ஒலிகளை எழுப்பினார்கள். கருணாகரன் பிடித்த இடங்களில் அம்பிகாதேவின் தொடைப்பிரதேசம் கன்றிப்போனது. தன் இதழ்களையும் அவன் தண்டினையும் விடுவித்துக்கொள்ள முலைப்பால் கிடைக்காத குழந்தைபோல கருணாகரன் அவளை ஏக்கத்துடன் பார்த்தான். சாளுக்கிய பேரழகி தன் மேல் கச்சையை நீக்கினாள்.
முத்துக்களை பட்டுக்கயிறுகளால் கோர்த்து இரண்டு வளையங்கள் போன்று செய்து இரு கொங்கைகளையும் அதனூடே செலுத்தி வளையங்களை பினைத்து பின்புறம் கட்டியிருந்தாள். கொங்கைகளுக்கும் முத்தாபரணத்தால் கச்சை செய்ய முடிகிறதே.! இவளின் கொங்கைகள் தளர்ச்சியுறாமல் விறைத்து நிற்கும் அற்புதம் இதுதானோ. இவளிடம் இன்னும் எத்தனை எத்தனை அற்புதங்கள் புதைந்து கிடைக்கின்றனவோ என்று கருணாகரன் திகைத்தான்.
அவள் கால்களை பிரித்து அவனை அதனிடையில் நிறுத்திக்கொண்டு மாங்கனியில் ஒன்றை சுவைக்கத்தந்தாள். இடையில் கையை செலுத்தி இறுக்கிக்கொண்டே கொங்கையின் காம்பினை மெல்ல நாவினால் வருடி நக்கிச் சுவைத்தான். அவன் அதரங்கள் பட்டதும் கொங்கைகள் புடைத்தன. அம்பிகாதேவி இதுவரை அடக்கி வைத்திருந்த காம அரக்கி ருத்ர தாண்டவத்தை தொடங்கிவிட, முழு கொங்கையையும் அவன் வாயில் தினிக்க முற்பட்டாள்.
அவளது தேவையை உணர்ந்த கருணாகரன் மற்றொரு கொங்கையை கசக்கி சாறு பிழிந்துகொண்டே கன்றுகுட்டி பால் குடிப்பது முட்டி முட்டிச் சப்பிச் சுவைத்தான். இடையிடையே காம்பினை பற்களால் கடித்தும்விட அம்பிகாதேவியும் ”தேவா.. ம்ம்ம்ம் கடியடா என் காமுகனே.. ம்ம்ம்ம் ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ் ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்’ என்று பிதற்றினாள். அவனது இடையை கால்களால் பிணைத்துக்கொண்டு யோணியை அடிவயிற்றில் அழுத்தினாள்.
அவனும் அந்த பேரழகியின் பொன்னுடலை தன்னிஷ்டம் போல இறுக்கித் தழுவி முரட்டுத்தனமாக பிழிந்தெடுக்க அம்பிகாதேவியின் புழைக்குள் தேனருவி பொங்க ஆரம்பித்தது. அவனை சட்டென்று தள்ளிவிட்டு எழுந்தாள். இடையிலிருந்த ஆடையை நெகிழவிட யோணிப்பிரதேசத்தைக் கண்ட கருணாகரன் வியப்பினால் வாய் பிளந்தான்.
இது நாள் வரை பூடை மண்டிய யோணிகளையே கண்டுவிட்டிருந்த கருணாகரன், சிறு பிசிறு கூட இல்லாமல் சுத்தமாக மயிர் மழிக்கப்படிருந்த அம்பிகாதேவியின் யோணியை கண்டு வியந்ததோடு, யோணியின் இதழ்களை இரு புறமும் பிரித்தபடி அதன் நடுவே அழுந்திக்கொண்டு முன்னும் பின்னும் மேற்புறமாக ஒரு முத்துச்சரம் நீளவாக்கில் செலுத்தப்பட்டு, அவளின் இடையில் கட்டப்பட்டிருந்த முத்துமாலையில் கோவணம் போல பிணைக்கப்பட்டிருந்தது. முத்துச்சரம் மிக இறுக்கமாக இழுத்துப் கட்டப்பட்டிருந்ததால் யோணியின் இரு அதரங்களும் நன்கு புடைத்துக்கொண்டிருந்தன. அதோடு யோணி மொட்டின் மேலே பெரிய முத்தொன்று அழுந்திக்கொண்டிருந்தது.
இந்தப்பூவுலகில் காமத்தை இத்தனை வித்தியாசமான முறைகளில் அனுபவிக்கும் கலை அம்பிகாதேவியை விட யாரிடமும் இருக்க முடியாது என்பதை தெள்ளத்தெளிவாக உணர்ந்தான். இவளை புணர்வதைவிட தனக்கு வேறு எந்த கடமையும் இல்லை என்ற அளவுக்கு கருணாகரன் மதி மயங்கிபோய்விட்டது. அம்பிகாதேவி சென்று மஞ்சத்தில் சொர்க்க வாசலை திறந்தவண்ணம் மலர்ந்து கிடந்தாள். கருணாகரன் ஒரு தாவலில் தடாகத்தை விட்டு வெளியேறினான்.
விரல் அசைவிலேயே அவனை மஞ்சத்தின் கீழே மண்டியிட வைத்தாள். வீராதி வீரர்களையெல்லாம் மண்டியிட வைத்த சோழநாட்டு மாவீரன் தன் பரம எதிரியான சாளுக்கிய மகாராணியின் காலடியில் மண்டியிட்டான். யோணிமொட்டை அழுத்திக்கொண்டிருந்த பெருமுத்தை சற்றே அவள் விலக்கிவிட தீர்த்தம் அருந்தப்போகும் பக்தனைப்போல அரை அங்குலம் புடைத்துக்கொண்டிருந்த மொட்டினை நக்கினான். அம்பிகாதேவின் இன்ப ஒலி அதீதமாக வெளிவந்தது.
அந்த நேரத்தில் மற்ற நான்கு பெண்களும் மகாராணியின் நான்குபுறமும் சென்று இருவர் இரண்டு கைகளையும், மற்ற இருவர் இரண்டு கால்களையும் மஞ்சத்தில் அழுத்திப் பிடித்துக்கொண்டனர். அம்பிகாதேவி இடையைத் தூக்கி அவன் வாயில் இடித்தாள். கருணாகரன் புதை குழி தோண்டுவதைப் போல யோணியின் அதரங்களையும் மன்மத மொடினையும் நாவினாள் வேகமாக துளைத்தான். கை கால்கள் பிடிக்கப்பட்ட நிலையில் அவனின் நாவினால் ஏற்பட்ட காம நமைச்சலால் அவள் அனலிட்ட புழுவாக துடித்தாள்.
கருணாகரனும் எப்படியும் இந்த ஊற்றில் தேன் குடித்துவிடவேண்டும் என்ற நோக்கத்துடன் பிளந்த பலாச்சுளையில் நாவினை வேகமாக சுழற்றினான். அம்பிகாதேவி வெகு வேகமாக உச்சகட்டத்தை எட்டிக்கொண்டிருந்தாள். ஆலிலை வயிறு மேலும் உள்வாங்க, பிருஷ்டங்களை அதிவேகமாக தூக்கி தூக்கி அவன் முகத்தில் இடித்தாள். நீண்ட போராட்டத்துக்குப்பின் வில்லில் ஏற்றிய நானைப்போல அவள் உடல் மேல் நோக்கி வளைந்து மதன ரசம் வெகுவேகமாக பீறிட்டு கருணாகரனின் முகத்தை நனைத்தது.
அம்பிகாதேவி அந்த மண்டபமே அதிரும்படி ‘ஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஅ ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ் ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்’மென்று கதறியபடியே மீண்டும் உடலை விறைக்கும் போது வாயை முழுவதுமாக திறந்து யோணியைக் கவ்வி உறிந்தான். வழிந்த யோணி ரசம் முழுவதையும் துளி கூட விடாமல் உறிந்து குடித்துவிட்டு யோணியை நக்கி சுத்தப்படுத்தியதும் மெல்ல அடங்கினாள்.
